ساعت دیواری

2 دیدگاه روشن ساعت دیواری

• 
  سعید حسنی

  آذر ۲۶, ۱۴۰۳ at ۸:۵۱ ب٫ظ - پاسخ

  هر موقع صدای ساعت در گوشم تکرار می‌شود، یاد قلبم می‌افتم. و قلبم، این عضو همواره پر از درد، یاد من را به دوست‌داشتنی‌هایم پیوند می‌زند.
  دوستی‌داشتنی‌هایم هم من را پر از تصاویر دوستی‌هایم می‌کنند.
  انسان‌ها نیاز به دوست‌داشته شدن دارن و همین نیاز است که انسان را به سمت برقراری ارتباط با دیگری سوق می‌دهد.
  رویکرد روابط ابژه که شاخه گرفته از نظریه فروید توسط ملانی‌کلاین و وینیکات است به اهمیت روابط اولیه ما در زندگی اشاره می‌کند. خیلی جالب بود: در جایی اشاره می‌کرد که ما از طریق دوست داشتن دیگری، دوست داشتن خودمان را ادراک می‎‌کنیم. ما با درونی‌سازی مادر و پدر و دوست‌داشتن‌شان و سپس تشخیص تفاوت ما از آن‌ها و جدایی‌مان از وجود آن‌ها، متوجه وجود خودمان می‌شویم.
  به نظر می‌رسد ما انسان‌ها وجودمان به دوست‌داشته شدن و دوست داشتن و دوستی وابسته است. و هر زمان که دوستی و دوست‌داشته شدن را از ما بگیرند، کلا به فنا می‌رویم. آمار ترسناک کاهش عمر به وسیله تنهایی شاهدی بر این مدعاست.
  نمی‌دانم چرا این نوشته حس عجیبی از «دوستی» در درون خود جا داده است. با اینکه به طور غیرمستقیم شاید به این موضوع اشاره کرده است.
  رویکرد TA را در این نوشته جا کردی به کلی، خانم لیلی، دست مریزاد.
  فقط یه پیشنهاد، سعی کن بین کلمات و جمله‌ها ارتباط ذهنی برقرار کنی، به این نحو فرد خواننده با استرس کمتری نوشته را دنبال خواهد کرد.
  این نوشته پر از رابطه بود.

  • 
    leylikarevan

    دی ۲۱, ۱۴۰۳ at ۱۲:۳۴ ب٫ظ - پاسخ

    ادراک متفاوت آدم‌ها از موضوعات، همیشه منو به وجد میاره؛ مخصوصا اگرمثل تو اینقدر با دیتیل توصیف بشه. 🤩 روابط ابژه‌ای هم یکی از جالب‌ترین‌هاست که اشاره کردی. این‌که «کمیت» حضور مادر و «کیفیت» حضور پدر در بچگی می‌تونه کلا مسیر زندگی یک فرد رو تغییر بده و این‌که شاید نقطه شروع همه‌ی این بازی‌های مربوط به روان اون‌جاست…! چقدر توی بچگی احساس دوست داشته شدن و ارزشمندی کردیم؟
    شاید بشه گفت عنصر دوستی داروییه که توی هیچ داروخونه‌ای نیست ولی دوای بیشتر درداست؛ انسان موجود اجتماعیه و به قول جناب داروین همین در کنارهم بودن و دوستی می‌تونسته بقای مارو تضمین کنه.
    و بلی. حتما درنظرمی‌گیرم. ممنون از این نقد سازنده😁🙏