گودال

4 دیدگاه روشن گودال

• 
  سعید حسنی

  آبان ۲۲, ۱۴۰۳ at ۵:۲۰ ب٫ظ - پاسخ

  و این داستان‌ها چقدر بر جان می‌نشینند چون به قدر زیادی ناخودآگاه نویسنده را برای آدمی شخم می‌زنند.
  هنوز سردرگمی. مثل نوشته «شاید یه روزی»
  هنوز انتخاب‌هات را نچیدی روی میز و با خودت روراست نشدی. بهتره زودتر دست‌به‌کار بشی تا دیر نشده.
  نگاه کن حتی خودت هم بهش اشاره کردی: «روزی خواب دیدم. دیدم که بیل شده‌ام. آدمی نزدیک ‌می‌آید. مثل اینکه خودم هستم. دست در دست بیل می‌زنیم. بعد، دست در دست به خواب می‌رویم.»
  حتی نیمه هشیارت هم امیدواره که به خودت بیای و انتخاب‌هات را بررسی کنی.
  ازشون فرار نکن. خفه‌شون نکن. سعی کن باهاشون کنار بیای. میدونم درد داره اما بهتره ذهنت را از این به‌هم‌ریختگی خلاص کنی. بیشتر که بنویسی متوجه منظورم میشی.
  «جنگل پر از گودال بود» و تو «به خودت آمدی دیدی که خیلی وقت است از آدم‌های این جنگلی که تنش سوراخ سوراخ است شده‌ای.»
  به نظرت این چی رو نشون میده؟
  تو از همین الان نگرانی چیزایی هستی که در آینده رخ می‌دهند در حالی که هنوز با الانت کنار نیومدی.
  «به نظرت چرا اینقدر تمام وجودت درد می‌کند؟» این یکی را خودت جواب بده. دیگه من هیچی نمیگم.🤔

  • 
    leylikarevan

    آبان ۲۴, ۱۴۰۳ at ۱۰:۱۰ ب٫ظ - پاسخ

    هر سخن کز دل برآید لاجرم بردل نشیند. خوشحالم که این نوشته بر دلت نشسته😊 بله. کاملا باهات درباره‌ی قدرت نوشتن و تاثیراتی که تو زندگیمون میذاره موافقم.✨
    برای جواب پرسش‌ها همچنان در تلاش هستم ولی متاسفانه حل بعضی از مسائل فقط به خود فرد بر نمی‌گرده و عوامل دیگه‌ای مثل جامعه، خانواده، دوستان و…نقش دارند. ومن خیلی وقت است در تامل به‌سر می‌برم…

• 
  آیناز

  آبان ۲۱, ۱۴۰۳ at ۱۰:۱۰ ب٫ظ - پاسخ

  آنچه که فکر‌ میکردی گودال است ، چاله ای بیش نبود
  و آنچه انتظار داشتی گودال باشد
  چاهی عمیق بود .

  • 
    leylikarevan

    آبان ۲۴, ۱۴۰۳ at ۱۰:۲۲ ب٫ظ - پاسخ

    چقدر زیبا و قابل تامل! خوشمان آمد بسی 🤩✨